"ဘဝဆိုတာ ဒုကၡသစၥာ။
ေနေရာင္ျခည္ လိုတယ္၊ အစာေရစာ လိုတယ္၊ အခ်စ္ လိုတယ္၊ နာက်င္ရတဲ့ အဓိပၸါယ္ လိုတယ္"
( ဝင္းမင္းထြန္း )
က်ေနာ္က အပူဒဏ္ကိုေႀကာက္တယ္။ ပူျပင္းေလာင္ျမိဳက္မႈေတြကို မႀကိဳက္ေတာ့ အေအးဓာတ္ဆို ဘယ္နား ကေနရရ ဆိုျပီးနွစ္သက္မိဟန္ တူပါရဲ႕ ေတာင္ေပၚေဒသေတြကို ခ်စ္တယ္။ သဘာဝနဲ႔လည္း ပိုျပီး နီးစပ္ တယ္လို ့ ထင္မိလို ့လည္း ျဖစ္နိုင္တယ္။ ျဖစ္နိုင္ရင္ေတာ့ အဲဒီလို အရပ္
ေဒသမွာ ဘဝရဲ ့ ေနဝင္ခ်ိန္ေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ႀကည့္ရႈဖို ့ နားခိုရာ
ျခံဝင္းေလး တစ္ခုေတာ့ ေလာကထဲမွာ ရွိေနခ်င္မိတယ္။
ျခံေလးထဲမွာ ခပ္ရိုးရိုး တစ္ထပ္အိမ္ေလး ရွိမယ္။ အိမ္ကေလးကို ႀကည့္လိုက္ တာနဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ႔ ပံုသ႑န္ ျဖစ္ေနေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားျပီး တည္ေဆာက္ ယူရမွာဘဲ။ ေႏြးေထြးတဲ့အိမ္တစ္လံုးျဖစ္ဖို ့ ဘယ္လိုအရာေတြ လိုလိမ့္မလဲ ဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္လည္းေရေရရာရာ မသိလွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီအိမ္ကေလးကို ျမင္လိုက္ရံုနဲ ့ ေႏြးေထြးတဲ့အရိပ္အေငြ ့ေတြ ရွိေနေစခ်င္တယ္။
အိမ္ဆိုတာ လံုျခံဳတဲ့အရိပ္အာဝါသ ဆိုတဲ့အနက္ထက္ေတာ့ ပိုလိမ့္မယ္လို ့ က်ေနာ္ထင္မိတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မွာပါပဲ။ အဲဒီအိမ္ေလးထဲ မွာ ျငိမ္သက္
ျခင္း နဲ ့ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းကို က်ေနာ္ တယုတယ ပ်ိဳးေထာင္ စိုက္ပ်ိဳး မယ္။ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေပါင္းသင္မယ္။ ေရေလာင္းမယ္။ က်ေနာ္ တစ္ဘဝလံုး နားမလည္ခဲ႔တဲ႔အရာေတြကို ဆက္ျပီးမေတြးပဲ ေနမယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း အေႀကာင္း ကိုေရာ မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအေႀကာင္းကိုေရာ ထပ္ျပီး မသိခ်င္ေတာ့ပဲ ေမ့ထားေတာ့မယ္။ ဘဝဆိုတာ ရဲ ့တည္ရွိ မႈေတြ ျဖစ္တည္ ျခင္း ေတြအေႀကာင္းကိုလည္း တစ္ခုမွမစဥ္းစားေတာ့ပဲ ေနမယ္လို ့ စိတ္ကူး ထားတယ္။ တစ္ဘဝလံုးလိုလို သိခ်င္ေနတဲ့ အေႀကာင္းအရာ ေတြရယ္ သိဖို ့ လိုအပ္တယ္ ထင္တဲ့ အေႀကာင္းအရာေတြရယ္ကို အကုန္ရပ္တန္ ့ ပစ္လိုက္ဖို ့လည္းလိုတယ္။
အသြားအျပန္ခရီးေတြမွာ ေလးေလးလံလံေတြ သယ္ေဆာင္ မသြားနိုင္တဲ့ အေႀကာင္း သိေနျပီမို ့ ဘယ္လို ေနရင္ ျငိမ္းခ်မ္းမလဲဆိုတဲ့ အေႀကာင္းရယ္၊ တစ္ခါတစ္ရံႀကယ္ကေလးကို လြမ္းတာရယ္က လြဲရင္ ဘာကိုမွ ထပ္ျပီး ေတြး မေနခ်င္ ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ဘဝလံုးကိုေတြးျပီးေနခဲ့ရေတာ့ မေတြးပဲနဲ ့ လူ ့အျဖစ္ကို အလိုက္သင့္ ေလး ရွင္သန္စီးေမ်ာေနႀကည့္ရမွာ စိတ္ဝင္စား စရာေတာ့ ေကာင္းတာပဲ။
ေႏြးေထြးတဲ့ အိမ္ကေလးကို ေအးခ်မ္းတဲ့အရိပ္အေငြ ့ရေအာင္ သစ္ပင္ေတြနဲ ့ ဝန္းရံထားခ်င္တယ္။ ျခံေလး ထဲကို လွည့္လည္ျပီးလမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ ရနံ ့ေမႊးတဲ့ ပန္းေတြ ပြင့္ေနေစခ်င္ေသး ေတာ့ ပန္းပင္ေတြ ကိုေတာ့
ေသခ်ာစိုက္ပ်ိဳးထားမွျဖစ္မယ္။
အေဝးကႀကယ္တစ္စင္းကိုေငးႀကည့္ေနရံုနဲ ့ တစ္ဘဝလံုးကိုေတာင္ လင္းေစ နိုင္ခဲ့ေသးတာ သူ ့ကိုယ္စား သစ္ပင္ေလး ေတြကို တယုတယ စိုက္ပ်ိဳး ႀကည့္ရတာလည္း သိပ္ျပီး ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပါ။ ပန္းပင္ေတြကို ႀကယ္ ကေလး ကို ခ်စ္သလို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ ့ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မယ္။
"ဘဝကုိ ေန႔တုိင္းျပန္ရဖုိ႔
မင္းကုိ ေန႔တုိင္းေတြ႔ရတယ္ "
( ဝင္းမင္းထြန္း )
ခုဆိုရာသီက ေဆာင္းဆိုေတာ့လည္း ေဆာင္းနဲ႕လိုက္ေအာင္ပဲ ခုခ်ိန္ဆို ခြာညိဳ
ေတြ ပြင့္ေနႀကျပီ။ ခြာညိဳပြင့္ေတြ ပြင့္ေနပံုက သိပ္လွတဲ႔အျပင္ သူ ့အလွ က လည္း သိပ္ျပီး အနုပညာေျမာက္တာ။ သူ ့ရဲ႕ အေရာင္တြဲစပ္ပံုက မထူးပဲ ဆန္းေနတာမ်ိဳးေပါ့။ ေဆာင္းမွာမွ ပြင့္တဲ႔ သူ ့ေမႊးရနံ႔က ေဆာင္းရဲ႕အေအးဓာတ္ နဲ႕ သိပ္ျပီးလိုက္ဖက္ တာပဲ သင္းျမျမေလးနဲ႕ သိပ္ျပီးစိတ္ႀကည္နူး စရာ ေကာင္းတာ ။
သူ ့အေရာင္တြဲစပ္ပံုက မရမ္းရင့္နဲ႕ ႀကက္ဥႏွစ္ေရာင္ရယ္ကို အညိဳဘက္ ခပ္လုလုေလး ခ်ယ္ထားေသးတာ ပန္းခ်ီဆရာေတြ လိုက္ေရးဖို ့ ခက္ေအာင္ လို ့ေတာင္ ေျပာရမယ္ထင္ပါရဲ ့။ အဲဒီေလာက္လွပသင္းပ်ံ ့တဲ႕ ပန္းေတြ ပြင့္နိုင္တဲ႔ ခြာညိဳကေလ တစ္ကယ္ေတာ့သိပ္ျပီး တိက်တဲ႔ သူ ့သတ္မွတ္ခ်က္ သူ ့စည္းကမ္း ေတြနဲ႕ ေနတာ။
သူ ့အပင္ေလးကို စျပီးေပါက္တဲ႔အတိုင္းပဲ ထားထားေပးမွရတယ္။ ပန္းေတြ ပြင့္ႀကတယ္။ အပင္ကို စင္ေပၚ တင္ေပးတာမ်ိဳး ဝါးရံုခံေပးတာမ်ိဳးမေျပာနဲ႕ သူ ့ဘာသူႏြယ္တက္ေနတဲ႔ သရက္ပင္ တမာပင္မ်ိဴးကိုေတာင္ လူက သြားျပီးခုတ္မိ ထစ္မိ ျပဳျပင္လိုက္မိရင္ ပန္းေတြမပြင့္ေတာ့တဲ႔အျပင္ အပင္ပါေတာင္ ေသသြားေတာ့တာတဲ႔။
သူ ့ဆီကေန သိပ္ျပီးသင္းပ်ံ႕လွပတဲ႔ ပန္းကေလးေတြ ပြင့္လာႀကဖို ့ သူ ့ကို ထိပါးေနွာင့္ယွက္လို ့မရေအာင္ မာနႀကီးလြန္း ေသြးႀကီးလြန္းတဲ႔ ခ်စ္စရာ အပင္ေလးပါပဲ။ ႀကီးက်ယ္ လြန္းလွ လို ့ ႀကီးက်ယ္လိုက္တာကြယ္လို ့ မုန္းလိုက္ဖို ့ႀကေတာ့လည္း မထိုက္တန္ေလာက္ေအာင္ သူ ့ပန္းပြင့္ေလး
ေတြက နူးညံ႔ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလိုက္တာ ။ ခ်စ္စဖြယ္ ေကာင္းလြန္းလိုက္တာ ။
စိတ္အတြင္းသားေတြထဲအထိ ေအးျမစြတ္စိုတဲ႕ေမႊးရနံ႕နဲ႕ နူးညံ႔တဲ႔အလွက ႀကည္နူးစရာ ေကာင္းလြန္းေတာ့လည္း သူ ့ကို ေသြးႀကီးေမြးႀကီး နိုင္လိုက္ တာ ကြယ္လို ့ အျပစ္မတင္ ရက္ေအာင္ပဲေပါ့။
"ငါ့ဆီကရတဲ့ေမတၱာနဲ႔လက္ေဆာင္ဟာ
အတိတ္ျဖစ္ျဖစ္
အရိပ္ျဖစ္ျဖစ္"
( ေကာက္္ေကြ ့)
သူ ့ပန္းေလးပြင့္လာေစဖို ႔ေမွ်ာ္လင့္ရင္း သူ ့ကို မထိရဲ မတို ့ရဲ မတို ့ရက္ မထိရက္နဲ႕ အရိပ္တႀကည့္ႀကည့္ ေနေနရလဲ သူ ့ဆီကရတဲ႔ စိတ္နွလံုး
ႀကည္စင္မႈက စြဲလန္းယစ္မူးစရာဆိုေတာ့ အဲဒီလို အရိပ္တႀကည့္ႀကည့္
ေနရျခင္းမွာပဲ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကစြဲလန္းေပ်ာ္ဝင္သြားႀကျပန္ေရာ တဲ႔ေလ။
က်ေနာ္ကေတာ့ ေဆာင္းေရာက္လာျပီ ဆိုရင္ ခြာညိဳေတြ ပြင့္လာဖို ့ ကို ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနတတ္တဲ့သူဆိုေတာ့ ခြာညိဳေတြကို အရိပ္ တႀကည့္ႀကည့္နဲ ့ပါပဲ။ ခြာညိဳေတြပြင့္လာဖို ့ အရိပ္တႀကည့္ႀကည့္ ေစာင့္ေန ရင္း ဘာေတြးမိလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ ့ႀကယ္ကေလးသာ သစ္ပင္ေလး တစ္ပင္ ျဖစ္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ခြာညိဳပင္ေလး ျဖစ္ေနမွာပဲလို ့ ေတြးမိရင္း စိတ္ထဲမွာ ႀကည္ႀကည္ နူးနူးေလးပဲ ျပံဳးမိသြားတယ္။
တစ္ကယ္ေတာ့လည္း ႀကယ္ကေလးဟာဟာ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ အရိပ္ တႀကည့္ႀကည့္နဲ ့ ေမွ်ာ္လင့္္ေစာင့္စားရတဲ့ ခ်စ္စရာ့ခြာညိဳပင္ေလး တစ္ပင္ ပါပဲ။ ဒီမနက္ ခြာညိဳပန္းေတြ ပြင့္ေနတာကို ျမင္ရေတာ့ ဒါကိုစဥ္းစားမိျပီး ႀကယ္ကေလးကို ျဖတ္ကနဲ လြမ္းဆြတ္သြားရျပန္ေသးတယ္။
ဒီကမၻာႀကီးမွာ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ပန္းေတြပြင့္လာတာကို မလႈပ္မယွက္ မထိမပါးပဲ တစ္စံု တရာ သြားေရာက္ မေနွာင့္ယွက္ပဲ ျငိမ္သက္ စြာ ေစာင့္ဆိုင္းႀကည့္ရႈနိုင္ျခင္းလို ့ပဲ က်ေနာ္ကေတာ့ နားလည္ လက္ခံ ထားပါတယ္။ ႀကယ္ကေလးကိုလည္း အဲဒီအေႀကာင္း မႀကာခဏေျပာျပ
ျဖစ္တယ္။
စရိုက္သဘာဝေတြ ၊ ျဖစ္တည္မႈေတြမတူေတာ့ က်ေနာ္နဲ ့ႀကယ္ကေလး ႀကားမွာ အေလ့အထေတြပါ မတူႀကဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း က်ေနာ္ ့ အတြက္ဆိုျပီး ႀကယ္ကေလးရဲ ့ဘယ္အေလ့အထကိုမွ တကူးတက
ေျပာင္းလဲမွာကို က်ေနာ္က မလိုလားဘူး။ ႀကယ္ေတြကႀကယ္ေတြ အေလ်ာက္ပဲ တည္ရွိေနမွ လွေနမွာေလ။
ဘယ္သဘာဝ ကိုမွ က်ေနာ့္ အတြက္ တကူးတကမျဖစ္တည္ေစလိုတာ က်ေနာ့္ရဲ ့ေလာဘနည္းမႈဆိုတာထက္ ေလာကရဲ ့ ေခ်ာင္ေလးတစ္ေခ်ာင္ထဲမွာ အလႈပ္အခတ္နည္းနည္းနဲ ့ပဲ ျငိမ္သက္စြာ အသာေလးေခြေနခ်င္တဲ့ စရိုက္ ေႀကာင့္ပဲ ေနမွာပါ။
ေလာကမွာ ပန္းေတြပြင့္လာႀကပံုက အေတာ္ေလးထူးဆန္းတယ္ေျပာရမယ္ ထင္ပါရဲ ့။ ပန္းပြင့္ေတြအေႀကာင္း ေတြးလိုက္ရံုနဲ ့ ကိုယ္လည္းမျမင္ရပါပဲ ကိုယ္နဲ႔လည္းမဆိုင္ပါပဲ နွလံုးသားထဲအထိ ေအးျမစြတ္စိုေနေစႀကရင္း သင္းပ်ံ႔႕ေနတတ္ႀကတာ။ ခြာညိဳေတြတစ္ပင္လံုးညြတ္ေနတာကို တစ္ခါ
ေလာက္ ျမင္ေတြ႕နမ္းရိႈက္ဖူးရင္ တစ္သက္စာလံုေလာက္ခဲ႔သလိုပါပဲ ႀကယ္ကေလးဟာ က်ေနာ့္အတြက္ အဓိပၸါယ္ ရွိခဲ႔ပါတယ္။
တစ္ကယ္ေတာ့လည္း ႀကယ္ကေလးက က်ေနာ့္ အတြက္ ေသြးႀကီးမာနႀကီး မာန္ႀကီး စည္းကမ္းႀကီးလွတဲ႔ ခြာညိဳပင္ကေလးေပါ့။ သူ ့စည္းကမ္းေတြကို ဘယ္သူ ့ အတြက္ဆိုျပီး ေတာင္မွ ေဖာက္ဖ်က္ မေပးတတ္တဲ႔ ႀကယ္ကေလး တ တိက်ခိုင္မာလြန္းတဲ႔သူပါ။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီလို ျပတ္သားခိုင္မာတဲ႔
ျဖစ္တည္ မႈပံုစံ ထဲ ကေနပဲ က်ေနာ့္အတြက္ သင္းပ်ံ႔လြန္းတဲ႕ ခ်စ္ျခင္းရနံ႔ေတြက နွလံုးသားထဲအထိ ေအးျမစြတ္စို ေအာင္ အခ်ိန္တန္တဲ႔အခါ ဖူးပြင့္လာ တတ္ႀက ေသးတာကို ေတြးမိရင္ စိတ္ထဲအထိလွမ္းျပီး က်ေနာ့္မွာ ႀကည္ႏူး ရတာ။
အဲဒီေတာ့လည္း က်ေနာ္ဟာ ခြာညိဳပန္းေတြကိုေကာ ႀကယ္ကေလးကိုပါ ခ်စ္မက္ရတာဟာ စိတ္ႏွလံုးအိမ္ ထဲမွာ ႀကည္နူးေက်နပ္စရာ ေတြ ျပည့္ေန ခဲ႔ရတာ ပါပဲ။ ခြာညိဳပန္းေတြကို စိတ္မွန္းနဲ႕ ခ်စ္ရတာဟာ ႏွလံုးသား ထဲ အထိ ေအးျမႀကသလိုပါပဲ ႀကယ္ကေလးကို ခ်စ္ရတာကလည္း စိမ့္စမ္း
ေရတြင္းေလးတစ္ခု ရင္ထဲ ခိုဝင္ ေနသလို တသြင္သြင္ႀကည္နူး ရပါတယ္။
ေတာင္ေပၚေဒသရဲ ့ သဘာဝက်က်ေအးခဲေနတဲ႔ေဆာင္းက က်ေနာ့္ခြာညိဳေတြ ကို ပြင့္ေစနိုင္ပါ့မလား မေျပာနိုင္ ေပမယ့္ က်ေနာ္ေနထိုင္ရာအရပ္မွာ ခြာညိဳပင္ေလး တစ္ပင္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ပ်ိဳးထားမိမွာ ေသခ်ာ ပါတယ္။ ခပ္ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ စိုက္သမွ် ပန္းေတြပြင့္လိမ့္မယ္လို ယံုႀကည္မႈေတြနဲ႕ရူးခဲ႔ဖူးတာေပါ့။ ခုႀကေတာ့လည္း မယံုႀကည္ျခင္း
ေလာကဓံေတြထဲ လူးလိမ့္ေနေအာင္ ကူးခတ္ခဲ႔ျပီးျပီမို ့ ဘာကိုမွ ယံုႀကည္လို ့ မရဘူး ဆိုတာကိုပဲ ယံုႀကည္စရာအျဖစ္က်န္ရစ္ရေတာ့တာ။
အိမ္ေရွ႕မွာ ဒါန္းေလးလည္းထားခ်င္ေသးတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ႀကယ္ကေလးကို လြမ္းတဲ့အလြမ္းေတြထဲ သြက္သြက္ခါေနတဲ႔အခါ ဒါန္းေလးေပၚယိမ္းယိုင္ေနေတာ့ ဟန္မပ်က္ဘူးေပါ့။ လူတစ္ေယာက္ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ခ်စ္တတ္ဖို ့ဆိုတာ ေခြးေလးတစ္ေကာင္ကို ေမတၱာအရင္ေပးမႀကည့္ပဲ နားလည္နိုင္တဲ့အရာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ေခြးေလးတစ္ေကာင္ေတာ့ ရွိမွျဖစ္မယ္။
ပန္းေတြပြင့္ဖို ့ မေမွ်ာ္လင့္မိေပမယ့္ ပြင့္လာခဲ႔ရင္လည္း က်ေနာ္ေပ်ာ္မွာပါ။ ပန္းပင္ေတြကို စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ပ်ိဳးယူတာဟာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို
ေစာင့္ေမွ်ာ္ ေနရတာထက္ေတာ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးနည္းမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ က်ေနာ့္ပန္းေတြပြင့္မပြင့္ ဆိုတာထက္ အေရးပိုႀကီးတာက က်ေနာ့္ နားခိုရာ အရိပ္ကေလးမွာ ခြာညိဳပင္ေလးတစ္ပင္ အေသအခ်ာရွိေနဖို ့ပါပဲ။
"ညေနခင္းတိမ္ေတြကုိ ၾကည့္ေနတာပါ
ဒါေပမယ့္ မင္းကုိ ျမင္တယ္"
( ဝင္းမင္းထြန္း )
က်ေနာ္က ေကာ္ဖီႀကိဳက္တယ္ မနက္ဆို ေကာ္ဖီပူပူေလး တစ္ခြက္ေလာက္
ေသာက္ရရင္ ဘဝကို ျပည့္စံုတယ္ ထင္ေနတတ္တဲ႔သူေပါ့။ အခုေတာ့ နိုးလာရင္ ႀကယ္ကေလးရွိရာအရပ္ဆီကို အရင္ေမွ်ာ္ေငး ႀကည့္ေနရတာ ကို ဘဝရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈလို ့ေျပာင္းလဲထင္မွတ္ေနတဲ႔သူေပါ့ ။
ခုရက္ပိုင္း ျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္းေတြမွာ သိသိသာသာ အေအးပိုလာတယ္။ အေအးႀကိဳက္တဲ႕ က်ေနာ္ေတာင္ ညဘက္ဆို အရမ္းခ်မ္းတာပဲ။ အဲဒီလို ခ်မ္းစိမ့္ေနတဲ႕ ေဆာင္းမနက္ခင္းေတြမွာ အိပ္ရာထဲကေနမထြက္ေသး ပဲ ေစာင္ျခံဳ ေလးထဲမွာ ေကြးေကြးကေလးဆက္ျပီးေနရင္း ႀကယ္ကေလး ကို လြမ္းဆြတ္ေနရတာ ၊ သတိရ ေနရတာဟာ ဘယ္ေလာက္ ႀကည္နူး စရာ ေကာင္းလဲ ဆိုတာကို ဘယ္သူမွေသေသခ်ာခ်ာ သိႀကမွာ မဟုတ္ဘူး။ ႀကယ္ကေလး ကိုယ္တိုင္ေတာင္ သိလိမ့္မယ္လို ့ မထင္ပါဘူး။
နိုးလာလာခ်င္း သတိရတယ္ဆိုတာ တစ္ကယ္က အျပည့္အဝ မမွန္ဘူး ထင္ပါရဲ႕။ အမွန္ေတာ့ မ်က္စိနွစ္လံုး မပြင့္ခင္ကတည္းက အသိစိတ္
ေကာင္းေကာင္း နိုးထမလာခင္ အခ်ိန္ကေလးမွာကို စျပီးသတိရျခင္းက အရင္ လာတာ။ ဒါဟာ မသိစိတ္ရဲ႕ အာရံုေတြထဲအထိ အလြမ္းေတြခိုေအာင္းေနတဲ႔ သေဘာျဖစ္မွာပဲ။ စိတ္ဟာ မနက္တိုင္း အဲဒီလို ႀကည္နူးစိတ္နဲ႕ နိုးထ လာရတာ ခုဆို ႀကာျပီေပါ့။ အဲဒီအတြက္ ႀကယ္ကေလးေပး တဲ႕ ေမတၱာတရား ကို အလဟသ မျဖစ္ေစပဲ က်ေနာ့္မွာ တန္ဖိုးထားျပီး တယုတယ သံုးစြဲရပါတယ္။
လူတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး သတိရျခင္းမွာ
မီးပြားမ်ား သူ႔အလိုလို ေအာ္တိုလင္းပြင့္လာျခင္း ျဖစ္သည္
( ေအာင္ဘညိဳ )
ဘဝထဲ က်ေနာ္ေနထိုင္လာခဲ့ပံုက ေလာကဆီကေန ဘာမွမရခဲ႔ဖူးသလို ဘာမွလည္းမရခ်င္ခဲ႔ဖူးဘူး။ ေလာဘနည္းတာထက္ မရဘူးလို ့ မရခ်င္တတ္ေတာ့တာပဲေနမွာလို ့ ေျပာရင္ပိုမွန္မွာပါ။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခုခုကိုေရာက္သြားတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ဘာစားခ်င္လဲ ဆိုတာကိုေတာင္ က်ေနာ္ မေရြးခ်ယ္တတ္ပါဘူး။
ေရြးခ်ယ္ခြင့္နဲ႕စိမ္းေဝးလိုက္ပံုကေလ။ ဘဝမွာလည္း ဘာျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ ရယ္လို ့ ဆႏၵဆိုတာကို ေရွ ့တန္းတင္တဲ့အေတြးနဲ ့လည္း ေနသားမက် ခဲ့ဘူး။ ေတာင့္တတယ္လည္းမရွိ လိုခ်င္လိုက္တာလည္းမရွိနဲ႕ ဒီလိုပဲ
ေနလာခဲ႔တာပါပဲ။ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မရွိဘဲ ေနလာရာကေန ခုေတာ့လည္း အိပ္မက္ေလးတစ္ခု ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးတစ္ခု ရွိလာခဲ့တယ္ ေျပာရမယ္ ထင္ပါရဲ ့။
ပင္လယ္ကိုျငိမ္ျငိမ္ေလးႀကည့္ခ်င္တယ္ ေနဝင္တာကိုျငိမ္ျငိမ္ေလးေငးႀကည့္ခ်င္တယ္ ။ ပန္းပင္ေတြကို ႀကည့္ခ်င္တယ္ ။ ႀကယ္ကေလးေဘးမွာ အဲဒီအရာေတြ ကို ျငိမ္ျငိမ္ေလး ေငးႀကည့္ခြင့္ရခ်င္မိတယ္။ အဲဒီအေႀကာင္း ႀကယ္ကေလး ကို ေျပာမိေတာ့ " ျဖစ္လာမွာေပါ့"လို ့ သူကေျပာတယ္။
"ေဟာဒီကမၻာႀကီးမွာ ႀကယ္ေတြေန ့တိုင္းေႀကြေနႀကတာ။ တစ္ေန ့ေန ့ႀကရင္ ေတာင္ေပၚေဒသက က်ေနာ့္ျခံေလးထဲမွာ ခြာညိဳေတြပြင့္တဲ့အခါ ႀကယ္တစ္စင္းလည္း ဆိုက္ဆိုက္
ျမိဳက္ျမိဳက္ ေႀကြႀကလာမွာေပါ့"လို ့ သူကေျပာတယ္။
ဇာတ္ေပါင္းခန္းမပါမွန္းသိရက္နဲ႔
ကၽြန္ေတာ္ ဒီဇာတ္လမ္းထဲ၀င္ထိုင္မိပါတယ္။
( ေကာက္ေကြ ့)
ေနေရာင္ျခည္ လိုတယ္၊ အစာေရစာ လိုတယ္၊ အခ်စ္ လိုတယ္၊ နာက်င္ရတဲ့ အဓိပၸါယ္ လိုတယ္"
( ဝင္းမင္းထြန္း )
က်ေနာ္က အပူဒဏ္ကိုေႀကာက္တယ္။ ပူျပင္းေလာင္ျမိဳက္မႈေတြကို မႀကိဳက္ေတာ့ အေအးဓာတ္ဆို ဘယ္နား ကေနရရ ဆိုျပီးနွစ္သက္မိဟန္ တူပါရဲ႕ ေတာင္ေပၚေဒသေတြကို ခ်စ္တယ္။ သဘာဝနဲ႔လည္း ပိုျပီး နီးစပ္ တယ္လို ့ ထင္မိလို ့လည္း ျဖစ္နိုင္တယ္။ ျဖစ္နိုင္ရင္ေတာ့ အဲဒီလို အရပ္
ေဒသမွာ ဘဝရဲ ့ ေနဝင္ခ်ိန္ေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ႀကည့္ရႈဖို ့ နားခိုရာ
ျခံဝင္းေလး တစ္ခုေတာ့ ေလာကထဲမွာ ရွိေနခ်င္မိတယ္။
ျခံေလးထဲမွာ ခပ္ရိုးရိုး တစ္ထပ္အိမ္ေလး ရွိမယ္။ အိမ္ကေလးကို ႀကည့္လိုက္ တာနဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ႔ ပံုသ႑န္ ျဖစ္ေနေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားျပီး တည္ေဆာက္ ယူရမွာဘဲ။ ေႏြးေထြးတဲ့အိမ္တစ္လံုးျဖစ္ဖို ့ ဘယ္လိုအရာေတြ လိုလိမ့္မလဲ ဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္လည္းေရေရရာရာ မသိလွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီအိမ္ကေလးကို ျမင္လိုက္ရံုနဲ ့ ေႏြးေထြးတဲ့အရိပ္အေငြ ့ေတြ ရွိေနေစခ်င္တယ္။
အိမ္ဆိုတာ လံုျခံဳတဲ့အရိပ္အာဝါသ ဆိုတဲ့အနက္ထက္ေတာ့ ပိုလိမ့္မယ္လို ့ က်ေနာ္ထင္မိတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မွာပါပဲ။ အဲဒီအိမ္ေလးထဲ မွာ ျငိမ္သက္
ျခင္း နဲ ့ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းကို က်ေနာ္ တယုတယ ပ်ိဳးေထာင္ စိုက္ပ်ိဳး မယ္။ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေပါင္းသင္မယ္။ ေရေလာင္းမယ္။ က်ေနာ္ တစ္ဘဝလံုး နားမလည္ခဲ႔တဲ႔အရာေတြကို ဆက္ျပီးမေတြးပဲ ေနမယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း အေႀကာင္း ကိုေရာ မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအေႀကာင္းကိုေရာ ထပ္ျပီး မသိခ်င္ေတာ့ပဲ ေမ့ထားေတာ့မယ္။ ဘဝဆိုတာ ရဲ ့တည္ရွိ မႈေတြ ျဖစ္တည္ ျခင္း ေတြအေႀကာင္းကိုလည္း တစ္ခုမွမစဥ္းစားေတာ့ပဲ ေနမယ္လို ့ စိတ္ကူး ထားတယ္။ တစ္ဘဝလံုးလိုလို သိခ်င္ေနတဲ့ အေႀကာင္းအရာ ေတြရယ္ သိဖို ့ လိုအပ္တယ္ ထင္တဲ့ အေႀကာင္းအရာေတြရယ္ကို အကုန္ရပ္တန္ ့ ပစ္လိုက္ဖို ့လည္းလိုတယ္။
အသြားအျပန္ခရီးေတြမွာ ေလးေလးလံလံေတြ သယ္ေဆာင္ မသြားနိုင္တဲ့ အေႀကာင္း သိေနျပီမို ့ ဘယ္လို ေနရင္ ျငိမ္းခ်မ္းမလဲဆိုတဲ့ အေႀကာင္းရယ္၊ တစ္ခါတစ္ရံႀကယ္ကေလးကို လြမ္းတာရယ္က လြဲရင္ ဘာကိုမွ ထပ္ျပီး ေတြး မေနခ်င္ ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ဘဝလံုးကိုေတြးျပီးေနခဲ့ရေတာ့ မေတြးပဲနဲ ့ လူ ့အျဖစ္ကို အလိုက္သင့္ ေလး ရွင္သန္စီးေမ်ာေနႀကည့္ရမွာ စိတ္ဝင္စား စရာေတာ့ ေကာင္းတာပဲ။
ေႏြးေထြးတဲ့ အိမ္ကေလးကို ေအးခ်မ္းတဲ့အရိပ္အေငြ ့ရေအာင္ သစ္ပင္ေတြနဲ ့ ဝန္းရံထားခ်င္တယ္။ ျခံေလး ထဲကို လွည့္လည္ျပီးလမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ ရနံ ့ေမႊးတဲ့ ပန္းေတြ ပြင့္ေနေစခ်င္ေသး ေတာ့ ပန္းပင္ေတြ ကိုေတာ့
ေသခ်ာစိုက္ပ်ိဳးထားမွျဖစ္မယ္။
အေဝးကႀကယ္တစ္စင္းကိုေငးႀကည့္ေနရံုနဲ ့ တစ္ဘဝလံုးကိုေတာင္ လင္းေစ နိုင္ခဲ့ေသးတာ သူ ့ကိုယ္စား သစ္ပင္ေလး ေတြကို တယုတယ စိုက္ပ်ိဳး ႀကည့္ရတာလည္း သိပ္ျပီး ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပါ။ ပန္းပင္ေတြကို ႀကယ္ ကေလး ကို ခ်စ္သလို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ ့ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မယ္။
"ဘဝကုိ ေန႔တုိင္းျပန္ရဖုိ႔
မင္းကုိ ေန႔တုိင္းေတြ႔ရတယ္ "
( ဝင္းမင္းထြန္း )
ခုဆိုရာသီက ေဆာင္းဆိုေတာ့လည္း ေဆာင္းနဲ႕လိုက္ေအာင္ပဲ ခုခ်ိန္ဆို ခြာညိဳ
ေတြ ပြင့္ေနႀကျပီ။ ခြာညိဳပြင့္ေတြ ပြင့္ေနပံုက သိပ္လွတဲ႔အျပင္ သူ ့အလွ က လည္း သိပ္ျပီး အနုပညာေျမာက္တာ။ သူ ့ရဲ႕ အေရာင္တြဲစပ္ပံုက မထူးပဲ ဆန္းေနတာမ်ိဳးေပါ့။ ေဆာင္းမွာမွ ပြင့္တဲ႔ သူ ့ေမႊးရနံ႔က ေဆာင္းရဲ႕အေအးဓာတ္ နဲ႕ သိပ္ျပီးလိုက္ဖက္ တာပဲ သင္းျမျမေလးနဲ႕ သိပ္ျပီးစိတ္ႀကည္နူး စရာ ေကာင္းတာ ။
သူ ့အေရာင္တြဲစပ္ပံုက မရမ္းရင့္နဲ႕ ႀကက္ဥႏွစ္ေရာင္ရယ္ကို အညိဳဘက္ ခပ္လုလုေလး ခ်ယ္ထားေသးတာ ပန္းခ်ီဆရာေတြ လိုက္ေရးဖို ့ ခက္ေအာင္ လို ့ေတာင္ ေျပာရမယ္ထင္ပါရဲ ့။ အဲဒီေလာက္လွပသင္းပ်ံ ့တဲ႕ ပန္းေတြ ပြင့္နိုင္တဲ႔ ခြာညိဳကေလ တစ္ကယ္ေတာ့သိပ္ျပီး တိက်တဲ႔ သူ ့သတ္မွတ္ခ်က္ သူ ့စည္းကမ္း ေတြနဲ႕ ေနတာ။
သူ ့အပင္ေလးကို စျပီးေပါက္တဲ႔အတိုင္းပဲ ထားထားေပးမွရတယ္။ ပန္းေတြ ပြင့္ႀကတယ္။ အပင္ကို စင္ေပၚ တင္ေပးတာမ်ိဳး ဝါးရံုခံေပးတာမ်ိဳးမေျပာနဲ႕ သူ ့ဘာသူႏြယ္တက္ေနတဲ႔ သရက္ပင္ တမာပင္မ်ိဴးကိုေတာင္ လူက သြားျပီးခုတ္မိ ထစ္မိ ျပဳျပင္လိုက္မိရင္ ပန္းေတြမပြင့္ေတာ့တဲ႔အျပင္ အပင္ပါေတာင္ ေသသြားေတာ့တာတဲ႔။
သူ ့ဆီကေန သိပ္ျပီးသင္းပ်ံ႕လွပတဲ႔ ပန္းကေလးေတြ ပြင့္လာႀကဖို ့ သူ ့ကို ထိပါးေနွာင့္ယွက္လို ့မရေအာင္ မာနႀကီးလြန္း ေသြးႀကီးလြန္းတဲ႔ ခ်စ္စရာ အပင္ေလးပါပဲ။ ႀကီးက်ယ္ လြန္းလွ လို ့ ႀကီးက်ယ္လိုက္တာကြယ္လို ့ မုန္းလိုက္ဖို ့ႀကေတာ့လည္း မထိုက္တန္ေလာက္ေအာင္ သူ ့ပန္းပြင့္ေလး
ေတြက နူးညံ႔ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလိုက္တာ ။ ခ်စ္စဖြယ္ ေကာင္းလြန္းလိုက္တာ ။
စိတ္အတြင္းသားေတြထဲအထိ ေအးျမစြတ္စိုတဲ႕ေမႊးရနံ႕နဲ႕ နူးညံ႔တဲ႔အလွက ႀကည္နူးစရာ ေကာင္းလြန္းေတာ့လည္း သူ ့ကို ေသြးႀကီးေမြးႀကီး နိုင္လိုက္ တာ ကြယ္လို ့ အျပစ္မတင္ ရက္ေအာင္ပဲေပါ့။
"ငါ့ဆီကရတဲ့ေမတၱာနဲ႔လက္ေဆာင္ဟာ
အတိတ္ျဖစ္ျဖစ္
အရိပ္ျဖစ္ျဖစ္"
( ေကာက္္ေကြ ့)
သူ ့ပန္းေလးပြင့္လာေစဖို ႔ေမွ်ာ္လင့္ရင္း သူ ့ကို မထိရဲ မတို ့ရဲ မတို ့ရက္ မထိရက္နဲ႕ အရိပ္တႀကည့္ႀကည့္ ေနေနရလဲ သူ ့ဆီကရတဲ႔ စိတ္နွလံုး
ႀကည္စင္မႈက စြဲလန္းယစ္မူးစရာဆိုေတာ့ အဲဒီလို အရိပ္တႀကည့္ႀကည့္
ေနရျခင္းမွာပဲ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကစြဲလန္းေပ်ာ္ဝင္သြားႀကျပန္ေရာ တဲ႔ေလ။
က်ေနာ္ကေတာ့ ေဆာင္းေရာက္လာျပီ ဆိုရင္ ခြာညိဳေတြ ပြင့္လာဖို ့ ကို ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနတတ္တဲ့သူဆိုေတာ့ ခြာညိဳေတြကို အရိပ္ တႀကည့္ႀကည့္နဲ ့ပါပဲ။ ခြာညိဳေတြပြင့္လာဖို ့ အရိပ္တႀကည့္ႀကည့္ ေစာင့္ေန ရင္း ဘာေတြးမိလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ ့ႀကယ္ကေလးသာ သစ္ပင္ေလး တစ္ပင္ ျဖစ္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ခြာညိဳပင္ေလး ျဖစ္ေနမွာပဲလို ့ ေတြးမိရင္း စိတ္ထဲမွာ ႀကည္ႀကည္ နူးနူးေလးပဲ ျပံဳးမိသြားတယ္။
တစ္ကယ္ေတာ့လည္း ႀကယ္ကေလးဟာဟာ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ အရိပ္ တႀကည့္ႀကည့္နဲ ့ ေမွ်ာ္လင့္္ေစာင့္စားရတဲ့ ခ်စ္စရာ့ခြာညိဳပင္ေလး တစ္ပင္ ပါပဲ။ ဒီမနက္ ခြာညိဳပန္းေတြ ပြင့္ေနတာကို ျမင္ရေတာ့ ဒါကိုစဥ္းစားမိျပီး ႀကယ္ကေလးကို ျဖတ္ကနဲ လြမ္းဆြတ္သြားရျပန္ေသးတယ္။
ဒီကမၻာႀကီးမွာ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ပန္းေတြပြင့္လာတာကို မလႈပ္မယွက္ မထိမပါးပဲ တစ္စံု တရာ သြားေရာက္ မေနွာင့္ယွက္ပဲ ျငိမ္သက္ စြာ ေစာင့္ဆိုင္းႀကည့္ရႈနိုင္ျခင္းလို ့ပဲ က်ေနာ္ကေတာ့ နားလည္ လက္ခံ ထားပါတယ္။ ႀကယ္ကေလးကိုလည္း အဲဒီအေႀကာင္း မႀကာခဏေျပာျပ
ျဖစ္တယ္။
စရိုက္သဘာဝေတြ ၊ ျဖစ္တည္မႈေတြမတူေတာ့ က်ေနာ္နဲ ့ႀကယ္ကေလး ႀကားမွာ အေလ့အထေတြပါ မတူႀကဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း က်ေနာ္ ့ အတြက္ဆိုျပီး ႀကယ္ကေလးရဲ ့ဘယ္အေလ့အထကိုမွ တကူးတက
ေျပာင္းလဲမွာကို က်ေနာ္က မလိုလားဘူး။ ႀကယ္ေတြကႀကယ္ေတြ အေလ်ာက္ပဲ တည္ရွိေနမွ လွေနမွာေလ။
ဘယ္သဘာဝ ကိုမွ က်ေနာ့္ အတြက္ တကူးတကမျဖစ္တည္ေစလိုတာ က်ေနာ့္ရဲ ့ေလာဘနည္းမႈဆိုတာထက္ ေလာကရဲ ့ ေခ်ာင္ေလးတစ္ေခ်ာင္ထဲမွာ အလႈပ္အခတ္နည္းနည္းနဲ ့ပဲ ျငိမ္သက္စြာ အသာေလးေခြေနခ်င္တဲ့ စရိုက္ ေႀကာင့္ပဲ ေနမွာပါ။
ေလာကမွာ ပန္းေတြပြင့္လာႀကပံုက အေတာ္ေလးထူးဆန္းတယ္ေျပာရမယ္ ထင္ပါရဲ ့။ ပန္းပြင့္ေတြအေႀကာင္း ေတြးလိုက္ရံုနဲ ့ ကိုယ္လည္းမျမင္ရပါပဲ ကိုယ္နဲ႔လည္းမဆိုင္ပါပဲ နွလံုးသားထဲအထိ ေအးျမစြတ္စိုေနေစႀကရင္း သင္းပ်ံ႔႕ေနတတ္ႀကတာ။ ခြာညိဳေတြတစ္ပင္လံုးညြတ္ေနတာကို တစ္ခါ
ေလာက္ ျမင္ေတြ႕နမ္းရိႈက္ဖူးရင္ တစ္သက္စာလံုေလာက္ခဲ႔သလိုပါပဲ ႀကယ္ကေလးဟာ က်ေနာ့္အတြက္ အဓိပၸါယ္ ရွိခဲ႔ပါတယ္။
တစ္ကယ္ေတာ့လည္း ႀကယ္ကေလးက က်ေနာ့္ အတြက္ ေသြးႀကီးမာနႀကီး မာန္ႀကီး စည္းကမ္းႀကီးလွတဲ႔ ခြာညိဳပင္ကေလးေပါ့။ သူ ့စည္းကမ္းေတြကို ဘယ္သူ ့ အတြက္ဆိုျပီး ေတာင္မွ ေဖာက္ဖ်က္ မေပးတတ္တဲ႔ ႀကယ္ကေလး တ တိက်ခိုင္မာလြန္းတဲ႔သူပါ။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီလို ျပတ္သားခိုင္မာတဲ႔
ျဖစ္တည္ မႈပံုစံ ထဲ ကေနပဲ က်ေနာ့္အတြက္ သင္းပ်ံ႔လြန္းတဲ႕ ခ်စ္ျခင္းရနံ႔ေတြက နွလံုးသားထဲအထိ ေအးျမစြတ္စို ေအာင္ အခ်ိန္တန္တဲ႔အခါ ဖူးပြင့္လာ တတ္ႀက ေသးတာကို ေတြးမိရင္ စိတ္ထဲအထိလွမ္းျပီး က်ေနာ့္မွာ ႀကည္ႏူး ရတာ။
အဲဒီေတာ့လည္း က်ေနာ္ဟာ ခြာညိဳပန္းေတြကိုေကာ ႀကယ္ကေလးကိုပါ ခ်စ္မက္ရတာဟာ စိတ္ႏွလံုးအိမ္ ထဲမွာ ႀကည္နူးေက်နပ္စရာ ေတြ ျပည့္ေန ခဲ႔ရတာ ပါပဲ။ ခြာညိဳပန္းေတြကို စိတ္မွန္းနဲ႕ ခ်စ္ရတာဟာ ႏွလံုးသား ထဲ အထိ ေအးျမႀကသလိုပါပဲ ႀကယ္ကေလးကို ခ်စ္ရတာကလည္း စိမ့္စမ္း
ေရတြင္းေလးတစ္ခု ရင္ထဲ ခိုဝင္ ေနသလို တသြင္သြင္ႀကည္နူး ရပါတယ္။
ေတာင္ေပၚေဒသရဲ ့ သဘာဝက်က်ေအးခဲေနတဲ႔ေဆာင္းက က်ေနာ့္ခြာညိဳေတြ ကို ပြင့္ေစနိုင္ပါ့မလား မေျပာနိုင္ ေပမယ့္ က်ေနာ္ေနထိုင္ရာအရပ္မွာ ခြာညိဳပင္ေလး တစ္ပင္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ပ်ိဳးထားမိမွာ ေသခ်ာ ပါတယ္။ ခပ္ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ စိုက္သမွ် ပန္းေတြပြင့္လိမ့္မယ္လို ယံုႀကည္မႈေတြနဲ႕ရူးခဲ႔ဖူးတာေပါ့။ ခုႀကေတာ့လည္း မယံုႀကည္ျခင္း
ေလာကဓံေတြထဲ လူးလိမ့္ေနေအာင္ ကူးခတ္ခဲ႔ျပီးျပီမို ့ ဘာကိုမွ ယံုႀကည္လို ့ မရဘူး ဆိုတာကိုပဲ ယံုႀကည္စရာအျဖစ္က်န္ရစ္ရေတာ့တာ။
အိမ္ေရွ႕မွာ ဒါန္းေလးလည္းထားခ်င္ေသးတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ႀကယ္ကေလးကို လြမ္းတဲ့အလြမ္းေတြထဲ သြက္သြက္ခါေနတဲ႔အခါ ဒါန္းေလးေပၚယိမ္းယိုင္ေနေတာ့ ဟန္မပ်က္ဘူးေပါ့။ လူတစ္ေယာက္ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ခ်စ္တတ္ဖို ့ဆိုတာ ေခြးေလးတစ္ေကာင္ကို ေမတၱာအရင္ေပးမႀကည့္ပဲ နားလည္နိုင္တဲ့အရာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ေခြးေလးတစ္ေကာင္ေတာ့ ရွိမွျဖစ္မယ္။
ပန္းေတြပြင့္ဖို ့ မေမွ်ာ္လင့္မိေပမယ့္ ပြင့္လာခဲ႔ရင္လည္း က်ေနာ္ေပ်ာ္မွာပါ။ ပန္းပင္ေတြကို စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ပ်ိဳးယူတာဟာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို
ေစာင့္ေမွ်ာ္ ေနရတာထက္ေတာ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးနည္းမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ က်ေနာ့္ပန္းေတြပြင့္မပြင့္ ဆိုတာထက္ အေရးပိုႀကီးတာက က်ေနာ့္ နားခိုရာ အရိပ္ကေလးမွာ ခြာညိဳပင္ေလးတစ္ပင္ အေသအခ်ာရွိေနဖို ့ပါပဲ။
"ညေနခင္းတိမ္ေတြကုိ ၾကည့္ေနတာပါ
ဒါေပမယ့္ မင္းကုိ ျမင္တယ္"
( ဝင္းမင္းထြန္း )
က်ေနာ္က ေကာ္ဖီႀကိဳက္တယ္ မနက္ဆို ေကာ္ဖီပူပူေလး တစ္ခြက္ေလာက္
ေသာက္ရရင္ ဘဝကို ျပည့္စံုတယ္ ထင္ေနတတ္တဲ႔သူေပါ့။ အခုေတာ့ နိုးလာရင္ ႀကယ္ကေလးရွိရာအရပ္ဆီကို အရင္ေမွ်ာ္ေငး ႀကည့္ေနရတာ ကို ဘဝရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈလို ့ေျပာင္းလဲထင္မွတ္ေနတဲ႔သူေပါ့ ။
ခုရက္ပိုင္း ျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္းေတြမွာ သိသိသာသာ အေအးပိုလာတယ္။ အေအးႀကိဳက္တဲ႕ က်ေနာ္ေတာင္ ညဘက္ဆို အရမ္းခ်မ္းတာပဲ။ အဲဒီလို ခ်မ္းစိမ့္ေနတဲ႕ ေဆာင္းမနက္ခင္းေတြမွာ အိပ္ရာထဲကေနမထြက္ေသး ပဲ ေစာင္ျခံဳ ေလးထဲမွာ ေကြးေကြးကေလးဆက္ျပီးေနရင္း ႀကယ္ကေလး ကို လြမ္းဆြတ္ေနရတာ ၊ သတိရ ေနရတာဟာ ဘယ္ေလာက္ ႀကည္နူး စရာ ေကာင္းလဲ ဆိုတာကို ဘယ္သူမွေသေသခ်ာခ်ာ သိႀကမွာ မဟုတ္ဘူး။ ႀကယ္ကေလး ကိုယ္တိုင္ေတာင္ သိလိမ့္မယ္လို ့ မထင္ပါဘူး။
နိုးလာလာခ်င္း သတိရတယ္ဆိုတာ တစ္ကယ္က အျပည့္အဝ မမွန္ဘူး ထင္ပါရဲ႕။ အမွန္ေတာ့ မ်က္စိနွစ္လံုး မပြင့္ခင္ကတည္းက အသိစိတ္
ေကာင္းေကာင္း နိုးထမလာခင္ အခ်ိန္ကေလးမွာကို စျပီးသတိရျခင္းက အရင္ လာတာ။ ဒါဟာ မသိစိတ္ရဲ႕ အာရံုေတြထဲအထိ အလြမ္းေတြခိုေအာင္းေနတဲ႔ သေဘာျဖစ္မွာပဲ။ စိတ္ဟာ မနက္တိုင္း အဲဒီလို ႀကည္နူးစိတ္နဲ႕ နိုးထ လာရတာ ခုဆို ႀကာျပီေပါ့။ အဲဒီအတြက္ ႀကယ္ကေလးေပး တဲ႕ ေမတၱာတရား ကို အလဟသ မျဖစ္ေစပဲ က်ေနာ့္မွာ တန္ဖိုးထားျပီး တယုတယ သံုးစြဲရပါတယ္။
လူတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး သတိရျခင္းမွာ
မီးပြားမ်ား သူ႔အလိုလို ေအာ္တိုလင္းပြင့္လာျခင္း ျဖစ္သည္
( ေအာင္ဘညိဳ )
ဘဝထဲ က်ေနာ္ေနထိုင္လာခဲ့ပံုက ေလာကဆီကေန ဘာမွမရခဲ႔ဖူးသလို ဘာမွလည္းမရခ်င္ခဲ႔ဖူးဘူး။ ေလာဘနည္းတာထက္ မရဘူးလို ့ မရခ်င္တတ္ေတာ့တာပဲေနမွာလို ့ ေျပာရင္ပိုမွန္မွာပါ။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခုခုကိုေရာက္သြားတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ဘာစားခ်င္လဲ ဆိုတာကိုေတာင္ က်ေနာ္ မေရြးခ်ယ္တတ္ပါဘူး။
ေရြးခ်ယ္ခြင့္နဲ႕စိမ္းေဝးလိုက္ပံုကေလ။ ဘဝမွာလည္း ဘာျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ ရယ္လို ့ ဆႏၵဆိုတာကို ေရွ ့တန္းတင္တဲ့အေတြးနဲ ့လည္း ေနသားမက် ခဲ့ဘူး။ ေတာင့္တတယ္လည္းမရွိ လိုခ်င္လိုက္တာလည္းမရွိနဲ႕ ဒီလိုပဲ
ေနလာခဲ႔တာပါပဲ။ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မရွိဘဲ ေနလာရာကေန ခုေတာ့လည္း အိပ္မက္ေလးတစ္ခု ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးတစ္ခု ရွိလာခဲ့တယ္ ေျပာရမယ္ ထင္ပါရဲ ့။
ပင္လယ္ကိုျငိမ္ျငိမ္ေလးႀကည့္ခ်င္တယ္ ေနဝင္တာကိုျငိမ္ျငိမ္ေလးေငးႀကည့္ခ်င္တယ္ ။ ပန္းပင္ေတြကို ႀကည့္ခ်င္တယ္ ။ ႀကယ္ကေလးေဘးမွာ အဲဒီအရာေတြ ကို ျငိမ္ျငိမ္ေလး ေငးႀကည့္ခြင့္ရခ်င္မိတယ္။ အဲဒီအေႀကာင္း ႀကယ္ကေလး ကို ေျပာမိေတာ့ " ျဖစ္လာမွာေပါ့"လို ့ သူကေျပာတယ္။
"ေဟာဒီကမၻာႀကီးမွာ ႀကယ္ေတြေန ့တိုင္းေႀကြေနႀကတာ။ တစ္ေန ့ေန ့ႀကရင္ ေတာင္ေပၚေဒသက က်ေနာ့္ျခံေလးထဲမွာ ခြာညိဳေတြပြင့္တဲ့အခါ ႀကယ္တစ္စင္းလည္း ဆိုက္ဆိုက္
ျမိဳက္ျမိဳက္ ေႀကြႀကလာမွာေပါ့"လို ့ သူကေျပာတယ္။
ဇာတ္ေပါင္းခန္းမပါမွန္းသိရက္နဲ႔
ကၽြန္ေတာ္ ဒီဇာတ္လမ္းထဲ၀င္ထိုင္မိပါတယ္။
( ေကာက္ေကြ ့)
အဲဒီလိုနဲ ့ပဲ က်ေနာ္ဟာ ခြာညိဳပင္ေလးေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ ့ တယုတယပ်ိဳးေထာင္လို ့။ ။
14.1.2016
No comments:
Post a Comment